پلیس جلو یه ماشین رو میگیره میگه چون ازصبح اولین نفری هستی که کمربند ایمنی بستی برنده پنجاه هزارتومن پول شدی!
حالامیخوای باهاش چیکارکنی؟ مرده میگه میرم گواهینامه میگیرم!!

پسر داییم 8سالشه اومده میگه شماره ی منو بزن تو گوشیت داشته باشی منم خندیدم گفتم ما ایرانسل قبول نمیکنیم!! اومد جلو لپمو گرفت کشید دو تا زد سر شونم   گفت ماام خط ثابتمونو به هر کسی نمیدیم!! خدایا ما هیچی نمیگیم! فردا همینا شاخ میشن واست!

بخشی از وصیت نامه ی استن لورل :اگر کسی در مراسم در گذشت من گریه کند دیگر با او صحبت نخواهم کرد.

این پسر خاله ای که تو سری اول ازش صحبت شد.همه میدونن که چه دروغ و کلکی هست،اما اینقدر دوستش دارن که فکر میکنی فرشته هست.وقتی او هست دیگه کسی حرفی برای گفتن ندارد.حالا من وقتی با او باشم (هم سن هستیم)همه مرا شیطانی میخوانند که از درگاه خدا و بندگانش رانده شدم.من هم خصوصیات اخلاقی زیادی دارم،مثل:معدب بودن،با ایمان،امین(البته تعریف از خود نباشه).حالا همه این خوبی ها رو گذاشتن کنار و بدی ها را میچسبن.

من هم پیش خودم گفتم که حالا که اینجوری هست اخلاق را به نهوی گند میکنم که لاشه سگ هم اینجور بویی نده.از همه کناره میگیرم تا کسی این قیافه نحس منو نبینه. 

من هم مثل شما از عید خاطره ی خوش بسیار دارم اما بعضی وقت ها یه اتفقاتی میفته که کل این خاطرات فراموش میشه و تهش جز گذشت عمر چیزی بیشتر نمیمونه.همین عیدی بود(هر سال عید میریم ده بابابزرگ)همه دور همی جم بودیم همه از مامانا از بچشون تعریف می کردنداز بدیهاشون،کارهای زشتشون،انگار که چه کار خوب و بزرگی کردند.حالا مامان من بجای این که از من تعریف کنه میگه چه قدر بداخلاق،عاطفه نداره و ...جوری ادمو رو صابون میماله که انگار از تو کف درست شده.م

من خاطره خیلی ها را خوندم فهمیدم خیلی خاله،عمه،امو،دایی خوبی دارند.حالا خاله ی من که مرتب خونهء هم میریم وقتی هم و میبینیم انگار صد پشت غریبه هستیم.عمه هم که هیچی نگو وقتی داره باهات حرف میزنه تو برزخ میری.عمو هم اون که پاک دیوونه هست.داییم؟مثل سیاست مدار میمونه: به جهنم دعوتت میکنه به طوری که برای رفتن لحظه شماری میکنی.

سلام.الان یه چیزی یادم افتاد.این برادر منو نگو ظرف کمتر از یک سال گواهینامه را گرفته و یه ماشینی که الان 20میلیون قیمتش هست گذاشتن زیر پاش سربازی هم که به خاطر پدرم معاف شده.حالا هم اقا رفته دانشگاه این بچه 20ساله عاشق شده تازه اون هم عاشق این دخترهای بی شخصیت.حالا منو نگو که مثل خر تو این رشته کوفتی برق گیر کردم.برای گرفتن گواهینامه اینقدر سخت میگیرن که آدم تا هند پیاده بره بهتره.سربازی هم مجبور شدم برم عضو پایگاه بشم و هر روز منت اینو و اون کشیدن،رزمایش های مزخرف و...،که چی   نکنه چند ماهی از این سربازیم کم بشه.

اینجوریست که من میخوام از زندگی خلاص بشم

همین اواسط اسفند ماه بود و صبحش خیلی خوب بارون اومده و تا نزدیک های ظهر که بر میگشتم خونه  هنوز زمین خیس بود تو راه یه پژو با شیشه های دودی دیدم که با صدای نسبتاٌ زیاد آهنگ حسین ابلیس داشت گوش میداد و منم پیش خودم گفتم که تنها کسی که به این صدای نکره علاقه داره پسرخالم هستش.همون لحظه بلند داد زدم مهدی و سریع پشت یه تیر چراغ قایم شدم،دیدم زد کنار و پیاده شد ببینه کی صداش زد،منم دیدم لعنت بر شیطون این همین پسر خاله ی ماست عجب قیافه ای به هم زده و من هم همون جا پیش خودم آآآههه بلندی کشیدم و به خودم گفتم آخه این چه عدالتیست که منی که دو سال بیشتر از او پشت ماشین نشستم یا باید سوار این موتور خراب هندا هفتاد باشم یا از ترس آبرو پیاده اینطرف و اونطرف برم.هیچکدوممون هم گواهی نامه نداشتیم.اونی که به هیچ دین و ایمونی پای بند نبود و مرتب دروغ وکلک بار مردم میکرد هیچ بار نباید تصادف کنه و منی چند سالی بیشتر از او پشت ماشین نشستم،تصادف میکنم و مجبور میشم رو این موتور قرازه بشینم ولی با همین موتوره به خیلیا کمک کردم و به خاطر همین کمک ها بوده که موتورمو بردن پارکینگ و مجبور شدم 5 برابر قیمت خودش خرجش کنم تا درش بیارم.اما هیچ موقع سوز سرما و گرما هایی را که تحمل کردمو یادم نمیرم.زمین خوردن های روی برف.سیاه شدن صورت تو تابستون و...

فقط و فقط آآآآآآآآآه از این بی عدالتی که نمیدونم به کی باید نسبت داد

(به خدا،بندش،خودم،پدر مادرم.آخه کی؟؟؟)